Eliphas's Levi's "Indian Tarot"

Eliphas Lévi’s Indische Tarot

Het moet zo ongeveer eind jaren 80 - begin jaren 90 geweest zijn. Ik liep in Antwerpen langs de uitstalramen van de antiquairs toen plotseling mij oog viel op 10 uitgesneden afbeeldingen, genummerd van I tot en met X.  

5 van die afbeeldingen had ik al eerder gezien in het boek van Papus ‘Le Tarot Divinatoire (1909)’ en ook ook in het eerste deel van de Encyclopedie van de Tarot van Stuart Kaplan. 

Ik vond er geen 5 maar 10 afbeeldingen (tarotkaarten ?). 

Papus & Lévi

Volgens Papus (Dr Gerard Encausse) zijn dit afbeeldingen van de “Tarot Indien”, gecreëerd door Eliphas Lévi (Alphonse Louis Constant). Het waren “bizare” afbeeldingen voor mij als westerling en de relatie met de tarot leek mij wat vreemd. Ik ben dan ook geen kenner van de Indische religies.

Frank Jensen

In die periode had ik nogal veel contact met Frank Jensen. Frank had volgens mij het aller eerste tarotmuseum in de wereld en kende vele interessante mensen. Frank Jensen was ook de uitgever van het befaamde tijdschrift Manteia waarvan ik ook een medewerker van was. Ik drukte de 10 zogenaamde Indische Tarotkaarten van Levi af als een bijlage bij Manteia, in de veronderstelling dat dit de eerste keer was dat ze alle (?) 10 werden getoond.

Frank nam contact met Thierry Depaulis en professor Dummet (“The Tarot and the Occult”): de “Tarot Indien” van Levi was helemaal geen tarot zoals Papus beweerde. Het waren de 10 incarnaties van Vishnu. Deze waren verschenen in een boekenreeks  uit 1723 : “Cérémonies et Coutumes Religieuses de tous les peuples du monde”door Bernard Picard.  Deze reeks werd  in 1783 herdrukt in een vernieuwde versie. 

Wat jaren lang werd aanzien als een aantal tarotkaarten bleken er geen te zijn.

Later vond ik nog een ongesneden vel waar op afbeelding tien is vermeld: Tome VI N° 25 en C. Du Bose Exc. . De uitgave uit 1723 bestond uit 6 delen en de uitgave uit 1783 uit 4 delen.

Het uitgebreide artikel dat Frank hierover schreef vind je in Manteia no. 9, page 4, december 1993.

Dit verhaal maakt ons bewust dat we zelfs met hele befaamde personen als Papus erg voorzichtig moeten zijn. Papus zou een deel van de erfenis van Lévi in zijn bezit hebben gehad en zo deze (voorbarige ?) conclusie hebben genomen.

Het graf van Papus (vader en zoon) in Père Lachaise, Parijs